بخشی از زنجیره فولاد درگیر رانت است/ باید توازن قیمتی ایجاد شود

رئیس کمیسیون معادن اتاق ایران گفت: در حال حاضر در بخشی از زنجیره فولاد رانت وجود دارد ازاین‌رو ضرورت دارد که با ایجاد توازن قیمتی، سود را در تمام زنجیره تقسیم کرد.

بهرام شکوری بابیان اینکه قیمت کنسانتره که خود ناشی از فولاد است بر سنگ‌آهن اثر می‌گذارد، اظهار داشت: باقیمت دستوری که قبلاً تعیین شده بود خریداران سنگ‌آهن این محصول را با ۲۵ درصد پایین‌تر از قیمت نهایی می‌خرند. همچنین بررسی قیمت‌های جهانی نیز نشان می‌دهد که از سنگ‌آهن تا آهن اسفنجی که مواد اولیه فولاد هستند بین ۴۵، ۵۰ تا ۷۰ درصد قیمت جهانی در کشور معامله می‌شوند؛ این مساله اجحاف در حق تولیدکنندگان بالادستی فولاد از سنگ‌آهن تا آهن اسفنجی است.

ورود سنگ‌آهن به بورس، مشکل است

رئیس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران افزود: در همین راستا در شیوه‌نامه دولت مقرر شده بود که همه محصولات زنجیره در بورس عرضه شود تا قیمت عادلانه‌ای برای محصولات از محل عرضه و تقاضا تعیین شود؛ برای عرضه کنسانتره گندله و آهن اسفنجی در بورس مشکلی نداریم اما ورود سنگ‌آهن به بورس به لحاظ کیفیت‌های مختلف و عناصر مزاحمی که دارد مشکلاتی را ایجاد می‌کند چراکه بسیاری از کنسانتره سازان کارخانه خود را بر اساس سنگ‌آهن خاص طراحی کرده‌اند.

وی ادامه داد: البته انجمن سنگ‌آهن در تلاش است که این مشکل را به‌گونه‌ای حل کند که برای سنگ‌آهن قیمت عادلانه‌ای تعیین شود؛ به این شکل که برای عرضه سنگ‌آهن قراردادهای لانگتر (بلندمدت) طراحی شود یا اینکه با موازینی در بورس عرضه شود.

شکوری گفت: در حال حاضر کنسانتره به‌صورت دستوری پایین‌تر از نرخ نهایی و ۱۶ درصد قیمت شمش فولاد است ازاین‌رو کنسانتره سازان نمی‌توانند سنگ‌آهن را گران‌تر بخرند و با توجه به عدم صادرات سنگ‌آهن و وضع عوارض ۲۵ درصدی روی این محصول، امکان اینکه قیمت بالاتری برای سنگ‌آهن تعیین کنند وجود ندارد زیرا در این صورت کنسانتره از توجیه اقتصادی خارج می‌شود.

وی افزود: اگر محصولات کنسانتره به بعد را به بورس ببریم، مشکلات سنگ‌آهن حل می‌شود زیرا در این صورت به قیمت‌های جهانی نزدیک می‌شود و خریداران سنگ‌آهن، توان خرید این محصول را به قیمت بالاتر خواهند داشت که در این صورت مشکلات همه بخش‌های زنجیره حل می‌شود.

فولادی‌ها برای حل مشکلات زنجیره همراهی نکردند

شکوری با اشاره به ورود مجلس به حوزه فولاد، تصریح کرد: مسئولیت دولت است که به این بخش‌ها ورود کند اما اگر تشکل‌های صنفی بین خودشان این مشکلات را حل می‌کردند بهتر بود.

رئیس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران افزود: در اتاق بازرگانی سعی کردیم بین تشکل‌ها اتفاق‌نظری ایجاد کنیم اما به دلیل زیاده‌خواهی برخی از تشکل‌ها به‌خصوص عدم همراهی فولادی‌ها، کار به اینجا رسید که دولت و مجلس ورود کنند؛ درحالی‌که تشکل‌ها باید باهم همکاری می‌کردند تا بتوانیم تعادل قیمتی را در زنجیره فولاد با خود فعالان زنجیره ایجاد کنیم.

باید در زنجیره فولاد توازن قیمتی ایجاد شود

وی ادامه داد: می‌توان گفت که در حال حاضر چالش خاصی در حوزه فولاد نیست و اگر اجازه دهند محصول تولیدی در این زنجیره متناسب باقیمت‌های جهانی در داخل عرضه شود هم رانت برای بخش‌های دیگر زنجیره و دلالان به پایان می‌رسد و هم توازن قیمتی در تمام زنجیره ایجاد می‌شود تا بتوانند با درآمدهایشان حوزه خود را توسعه دهند که همین امر زمینه تولید و اشتغال را فراهم می‌کند.

شکوری گفت: اگر تولیدکننده سنگ‌آهن درآمد خوبی داشته باشد به سمت توسعه اکتشاف و تقویت ذخایر حرکت می‌کند که این موضوع هم سبب اشتغال‌زایی می‌شود و هم دغدغه فولادی‌ها را در تأمین مواد اولیه پاسخ می‌دهد.

باید در کنار آب، فولادسازی ایجاد کنیم

رئیس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران افزود: تا سال ۱۴۰۴ باید ظرفیت تولید فولاد کشور به ۵۵ میلیون تن برسد که طبق برآوردها ۸۰ درصد این عدد یعنی ۴۴ میلیون تن محقق می‌شود؛ از این ۴۴ میلیون تن نیز ۲۶.۲ میلیون تن صرف تأمین نیاز داخل می‌شود و ۱۷.۷ میلیون تن باید صادر شود؛ اگر هیچ اتفاقی در کشور نیفتد از سال ۱۴۰۴ تا ۱۹ سال بعد از آن در کشور سنگ‌آهن داریم، اما اگر ۱۷.۷ میلیون تنی که بناست صادر کنیم را به سواحل جنوبی ببریم و کنار آب فولادسازی را ایجاد کنیم هم می‌توانند ۵۰ میلیون تن سنگ‌آهن را از استرالیا هند و برزیل تأمین کنیم و هم به‌راحتی می‌توانند محصول را صادر کنند که در این صورت تا ۳۵ سال بعد از ۱۴۰۴ مشکلی در سنگ‌آهن نخواهیم داشت و در صورت توسعه صادرات تا ۵۰ سال آینده نیز مشکلی نخواهیم داشت.

وی گفت: در حال حاضر ظرفیت تولید سنگ‌آهن در کشور، ۸۰ میلیون تن است منتهی تا سال ۱۴۰۴ باید این ظرفیت به ۱۳۰ میلیون تن برسد تا جوابگوی تولید فولاد باشد؛ اگر متولیان همراهی کنند به این عدد می‌رسیم اما با این دست‌فرمانی که وجود دارد تحقق آن ممکن نیست.