ضرورت بازمهندسی در طول زنجیره ارزش فولاد

به گزارش پایگاه خبری معدن‌نامه به نقل از چیلان، صنعت فولاد کشور به دلیل ذخایر و منابع طبیعی سرشار، از ظرفیت بالایی برای توسعه برخوردار است. بدیهی است این توسعه، بایستی در طول زنجیره ارزش و در صنایع بالادستی و پایین دستی اتفاق بیافتد و به مزیت‌های نسبی تولید فولاد در کشور و شاخص‌های فنی همانند مقیاس تولید و جانمایی صحیح توجه کند. هدف اصلی این توسعه نیز باید نگاه توأمان به بازارهای داخلی و جهانی باشد به گونه‌ای که در کنار تأمین نیازهای داخلی به فرصت‌های صادراتی و حضور در بازارهای جهانی نیز بپردازد.

نکته کلیدی در خصوص حضور اثربخش محصولات فولادی کشور در بازارهای جهانی، توجه به بهای تمام شده است. لذا به منظور افزایش توان رقابت‌پذیری صنعت فولاد کشور لازم است که فرایندهای موثر بر کاهش قیمت تمام شده در طول فرایند تولید از تأمین مواد اولیه تا لجستیک مورد بازمهندسی قرار گیرد و مفاهیم مهندسی ارزش برای تولید فولاد با قیمت رقابتی در دستور کار قرار گیرد.

بدیهی است این رویکرد و اقدام برای حضور رقابتی در بازارهای داخلی و صادراتی، صرفا به عملکرد دست‌اندرکاران صنعت فولاد وابسته نیست بلکه مستلزم یک حرکت جمعی و منسجم در مجموعه زنجیره ارزش می باشد. به طور مثال با توجه به وجود مبادی صادراتی در جنوب کشور، توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل ریلی با استانداردهای جهانی و با سرعت بالا می‌تواند تولیدکنندگان فولاد را در بخش زیادی از هزینه‌های لجستیکی یاری نماید و فرصت بهتری برای صادرات و ارزآوری در اختیار تولیدکنندگان و صادرکنندگان قرار دهد.

اگرچه توسعه خطوط ریلی در سراسر کشور و تقویت ناوگان ریلی، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های به‌روز و مدرن است؛ بدین معنی که تأمین لوکوموتیوهای مناسب، تولید ریل‌های پرسرعت و توسعه خطوط ریلی است که اولاً سرعت انتقال مواد اولیه و محصول را افزایش می دهد و ثانیاً هزینه تمام شده لجستیک را در انتقال مواد اولیه و محصول به شدت کاهش می دهد.

صنعت فولاد کشور نیاز به پوست اندازی در حوزه‌های دانشی و افزایش راندمان و بهره‌وری دارد. توسعه واحدهای فولاد در بیشتر نقاط کشور ما را مجبور می‌سازد که مزیت نسبی تولید را در نظر بگیریم و با افزایش سطح راندمان و بهره وری و توجه به مصرف بهینه منابع و انرژی، به سمت دستیابی به ظرفیت‌های تولیدی ترسیم شده در افق چشم انداز ۱۴۰۴ رهنمون سازد. در این مسیر لازم است، مصرف بهینه منابع و انرژی، کاهش بهای تمام شده، توسعه ظرفیت های لجستیکی و توجه به مقیاس اقتصادی تولید را سرلوحه کار خود قرار دهیم.

با این بینش و نگرش و عمل نمودن به آن و ایجاد کارگروه های تخصصی در طول زنجیره ارزش و استفاده از نخبگان و متخصصان و صاحبنظران داخل و خارج کشور و همچنین جذب نیروهای فکری و برگزاری همایش‌ها و گردهمایی‌های تخصصی است که می‌توان این اهداف را عملیانی نمود و موقعیت فولاد کشور در سطح جهانی را تضمین کرد.

صنعت فولاد ایران به عنوان یکی از صنایع پیشران و استراتژیک و یکی از عوامل تأثیرگذار در توسعه اقتصادی و صنعتی نیاز به جریان فکری تازه و شکستن حصارهای فکری دارد تا موجبات شکوفایی کشور را فراهم سازد. امید است با حضور دولت سیزدهم و ورود به اولین بهار خدمت ایشان، شاهد رایحه های بهاری و شکوفایی صنایع فولادی کشور در سایه الطاف خداوندی و رهبری مقتدارنه ولایت فقیه باشیم.

.

.

.

.

.

.

.