ثبات نسبی در بازار جهانی فولاد و ادامه رکود در بازار ایران

به گزارش پایگاه خبری «معدن نامه»، در هفته گذشته بازار جهانی فولاد نشانه‌هایی از تحرک محدود را نشان داد، اما این تحرکات عمدتاً ناپایدار و بدون پشتوانه تقاضای قوی بود. مهم‌ترین اتفاق هفته افزایش قیمت سنگ‌ آهن بود. نرخ سنگ‌ آهن با خلوص ۶۲ درصد در بازار وارداتی چین از مرز ۱۰۰ دلار عبور کرد و به ۱۰۴ دلار هر تن CFR رسید. این افزایش عمدتاً ناشی از بهبود نسبی فعالیت‌های صنعتی در چین و خوش‌بینی موقت فعالان بازار بود.

در بازار قراضه نیز ثبات نسبی مشاهده شد. قراضه سنگین وارداتی ترکیه با یک دلار کاهش به ۳۴۶ دلار در هر تن رسید. قراضه صادراتی ژاپن نیز علی‌رغم رشد اولیه در پایان هفته به ۲۷۴ دلار افت کرد. در شرق آسیا قیمت‌ها تغییر محسوسی نداشتند.

وضعیت بیلت و مقاطع فولادی

در بازار بیلت قیمت صادراتی دریای سیاه در محدوده ۴۳۴ دلار ثابت ماند. بااین‌حال در بازار داخلی چین، بیلت با افزایش از ۴۲۳ به ۴۴۰ دلار همراه شد. جنوب شرق آسیا نیز افزایش جزئی قیمت را تجربه کرد اما در ایران رکود تقاضا باعث کاهش نرخ شمش فولادی شد.

در بخش مقاطع قیمت میلگرد صادراتی چین با افزایش ۱۵ دلاری به ۴۶۳ دلار رسید. میلگرد صادراتی ترکیه در ۵۳۵ دلار ثابت ماند و جنوب شرق آسیا افزایش یک‌ دلاری را تجربه کرد. بازار داخلی امریکا و اروپا نیز در ثبات نسبی بودند. تعطیلات و رکود تقاضا در بازار ایران، قیمت میلگرد و تیرآهن را تقریباً ثابت نگه داشتند.

ورق فولادی و مشتقات آن

در حوزه ورق گرم، بازار جهانی ثبات نسبی داشت. صادرات دریای سیاه در ۴۴۸ دلار ثابت ماند و صادرات چین اندکی افزایش یافت. واردات جنوب شرق آسیا در ۴۸۰ دلار ایستاد. بازار داخلی اروپا و امریکا نیز نوسانات محدود ثبت کردند.

قیمت ورق گرم مبارکه در بازار ایران اندکی افزایش یافت اما ضعف تقاضا مانع از تثبیت این روند شد. محصولات دیگر نظیر ورق اکسین، ورق سرد و گالوانیزه همگی با کاهش قیمت مواجه شدند. عوامل اصلی این کاهش، افت تقاضا، تعطیلات و قطعی برق در برخی واحدها بوده است.

تحلیل کلان بازار

در سطح جهانی علی‌رغم نوسان در برخی مواد اولیه مانند سنگ ‌آهن، بازار فولاد همچنان سرد و کم‌رمق باقی مانده است. شکاف بین قیمت مواد اولیه و محصولات نهایی و همچنین نبود تقاضای پایدار، چشم‌انداز رشد بازار را محدود کرده است. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که صعود اخیر قیمت سنگ‌ آهن و دیگر مواد اولیه موقتی است و احتمال افت مجدد وجود دارد.

در ایران وضعیت پیچیده‌تر است. مشکلات اساسی مانند قطعی برق، محدودیت‌های بورس کالا، سیاست‌های ارزی نامشخص و احتمال بازگشت تحریم‌ها چشم‌انداز روشنی از آینده بازار فولاد ترسیم نمی‌کند. از سوی دیگر دولت در زمینه برنامه‌ریزی صادرات، سیاست‌های حمایتی و آزادسازی نرخ ارز برای صادرکنندگان فعال نبوده است.

مشکلات برق حتی واحدهایی را که از انرژی سبز استفاده می‌کنند نیز درگیر کرده و هزینه‌های تولید را افزایش داده است. همچنین خارج شدن بخشی از نیروهای کار افغانستانی از پروژه‌های عمرانی، بازار ساخت‌وساز نیز متأثر شده و رکود مضاعفی به صنعت فولاد وارد کرده است.

جمع‌بندی

در صورت ادامه روند فعلی در ایران تنها واحدهای دولتی توان ادامه تولید خواهند داشت. برای جلوگیری از بیشتر شدن رکود نیاز است سیاست‌های بورسی به سرعت اصلاح شوند و سیاست‌های پولی و ارزی هماهنگ با راهبرد توسعه صادرات باشند.