توازن در زنجیره فولاد را جدی بگیریم

تمامی حلقه های زنجیره فولاد کشور مزایا و چالشهایی دارند که با توجه به تضاد منافع برخی حلقه ها با حلقه دیگر، منافع طرف مقابل را نشانه میروند و مشکلات و چالشهای آنها را نادیده می گیرند. اخیرا واحدهای القایی، افزایش قیمت آهن اسفنجی را به شدت مورد انتقاد قرار داده اند، این موضوع در حالی شدت گرفته است که تولیدکنندگان آهن اسفنجی با مشکل قطع برق و گاز مواجه اند و محدودیت در روند تامین گاز مورد نیاز این واحدها به منزله کاهش تولید و در مواردی منجر به توقف تولید شده است. این واحدها در ماه‌های گرم سال با چالش جدی در تامین برق روبه‌رو بودند. چالشی که زمینه افت قابل توجه تولید آنها را فراهم کرد و پس از شروع موج سرما، کمبود و قطع گاز به منزله وارد آمدن خسارات جدی دیگری به این بخش شد، در این بین واحدهای القایی با جلسات متعدد در راستای کاهش قیمت آهن اسفنجی این واحدها را بیش از پیش در تنگنا قرار داده اند.

به علاوه اینکه باید این موضوع را در نظر داشت که غیر اقتصادی بودن واحدهای القایی با قیمت های کنونی آهن اسفنجی بر عهده واحدهای احیا مستقیم و تولیدکنندگان آهن اسفنجی نیست چراکه از ابتدای امر برای تولید این واحدها مبنای خوراکشان قراضه در نظر گرفته شده بود و عدم صرفه آنها معطوف به تولیدکنندگان این بخش نیست. همانطور که می دانیم کوره های القایی بر مبنای قراضه طراحی شده اند و تمامی این کوره ها در ابتدای دریافت جواز تاسیس، متعهد شده اند که اعلام نمایند قراضه خود را بناست از چه محلی تامین نمایند. هرچند که تمامی حلقه ها در مشکلات یک حلقه باید همراهی و حمایت داشته باشند اما این امر نباید فرضیات اولیه پذیرفته شده توسط سرمایه گذار واحد القایی را به ورطه فراموشی ببرد.

دولت اعلام کرده بود که برنامه ریزی صنعت فولاد کشور تنها برای واحدهای کوره قوس الکتریکی بر مبنای تامین آهن اسفنجی است و بر همین اصل ظرفیتی تعریف و تولید شده که ظرفیت مازادی هم ندارد. فارغ از بحث تامین واحدهای القایی، با نگاهی به نحوه قیمت گذاری آهن اسفنجی در دیگر کشورهای تولیدکننده این محصول، قیمت آهن اسفنجی حداقل ۷۰ درصد قیمت شمش است درحالی که در ایران بالاترین قیمت عرضه شده این محصول ۶۰ درصد قیمت شمش بوده است، در همین شرایط قیمت گاز و برق و همچنین کرایه های حمل نیز افزایش داشته که بر قیمت تمام شده آهن اسفنجی تاثیر بالایی داشته است.

متاسفانه تصمیم گیری برای هر حلقه این زنجیره به صورت منفرد اشتباه است، بلکه باید در نحوه قیمت گذاری، عرضه و یارانه های دریافتی دستور واحدی اتخاذ شود چراکه تحت الشعاع قرار دادن هر بخش در بلند مدت تمام حلقه ها را با مشکل مواجه خواهد کرد. اگر تعیین کننده قیمت برای هر حلقه تلاقی عرضه و تقاضای آن باشد، بازار به خوبی تعدیل می گردد و قیمتها با رویکرد بازار آزاد واقعی خواهد شد.

.

.

.

.

.

.

.

.