تبریک مدیرعامل شرکت دانش بنیان گسترش فناوری خوارزمی به مناسبت روز جهانی کارگر

عقل و همت را نمی دانم کدامین بهتر است
آن قدر دانم که همت هرچه کرد از پیش بردروزها و ماه های دشواری است. نه امروز و دیروز که مدت مدیدی است که فشار ها بر تولید، تولید کننده و کارگر بیشتر و بیشتر می شود. فشار های اقتصادی بین المللی که هر روز بخشی از داشته ها و امید ها را از کف برده و هر لحظه ادامه راه را برای تک تک اقشار مظلوم جامعه ایران سخت تر نموده است. شیوع ویروس کرونا و محدودیت های ناشی از آن، نه تنها بسیاری را در داغ عزیزانشان نشانده که با تعطیلی ها و رکود فزاینده اقتصادی، مشاغل مختلف را با بحران های بعضاً جبران ناپذیر مواجه ساخته است. کارگران به عنوان نیروی محرکه اقتصاد و صنعت کشور روزهای سختی را سپری می کنند.
صنایع مادر کشور که موتور پیشران اقتصاد به حساب می آیند، حالا با تعطیلی و دورکاری و کاهش نیروی انسانی مواجهند که خواه ناخواه سرعت و شدت تولید را می کاهد و تن خسته اقتصاد بیمار میهن را خسته تر از پیش می کند. کمبود مواد اولیه و دشواری های تامین آن، تورم افسار گسیخته و افزایش باورنکردنی هزینه ها، پیچیدگی های موجود در برقراری ارتباطات بین المللی و … همه و همه نفس صنعت را به شماره انداخته اند. عدم دسترسی به فن آوری های پیشرفته و محصولات وابسته به آنها که در بسیاری از نقاط صنعت، می تواند موجب تعطیلی و توقف تولید و حرکت صنایع کلیدی کشور شود، مشکلی است که در چنین اوضاع و احوال بحرانی، می تواند به کابوسی برای صاحبان صنایع و مدیران و نیروهای زحمتکش بخش بزرگی از صنعت کشور بدل شود.
لیکن در میان همه این تاریکی ها و دردها، تنها روزنه امید را در همت و دانش جوانان سرزمین می توان یافت که امیدها را زنده می کنند و جوانه های نو شکفته را بر پیکره بیمار این درخت کهنسال به شکفتن وا می دارند. آری، با وجود همه سختی ها و محدودیت ها، این جوانان سخت کوش وطن بودند که از کوشش بی دریغ نایستادند و دست بر زانو زدند و هر یک گوشه ای از این سنگینی را بر دوش کشیدند تا شکست را باور نکنیم.
در روزهایی که صنایع عظیم فولاد و نفت و گاز کشور در انتظار کابوس توقف بودند، این جوانان نخبه کشور بودند که با تلاش های شبانه روزی و تکیه بر توانمندی های خود، هر روز قله ای از دانش را فتح کردند و یکی از دغدغه های کشور را در خصوص عدم دستیابی به فن آوری های فوق پیشرفته جهان، به آرامش بدل ساختند. کارگران غیوری که درد ها را بر جان خریدند و با هدف والای مشترک، از پای نیفتادند و در کنار دانشمندان و نخبگان وطن کوشیدند تا هیچ چرخی از حرکت نایستد و دردی به دردهای وطن نیفزاید.
دست به دست هم دادند که حال که فریاد بر آورده ایم «ما می توانیم» فریاد در گلویمان نخشکد و از میدان به در نرویم. ایستادند و مردانه جنگیدند. زن و مرد، پیر و جوان، همه و همه بغض ها را فرو خوردند و اشک ها را مهلت جاری شدن ندادند و کاری کردند کارستان.
دست مریزاد.
صنایع کشور یکی پس از دیگری به سویمان شتافتند و قول پشتیبانی گرفتند. می خواستند بدانند که اگر مردانه پای در میدان بگذارند، هستیم یا نه. یا علی گفتیم و قدم در راه بی برگشت گذاشتیم و باور کردیم که «همت هر چه کرد از پیش برد». دانشمندان و نخبگان از یک سو آزمودند و ساختند و شکست خوردند و آموختند و باز آزمودند و اصلاح کردند و آزمودند و ساختند و … تا به هدف رسیدند. کارگران نیز شانه به شانه و خستگی ناپذیر ایستادند و کوشیدند و کوشیدند و کوشیدند.
اکنون، وقتی هر روز محصولاتی است که روزی رویای ساختشان هم بلند پروازانه به حساب می آمد، تریلی تریلی از درب کارخانه راهی می شوند به سوی کارخانجات عظیم فولاد و پالایشگاه و پتروشیمی، لبخندی از رضایت بر لبها می نشیند و خستگی از تن به در می رود که می دانیم هستند مردان و زنان غیرتمند دیگری که در آن کارخانجات می کوشند و می کوشند و می کوشند تا نور امید زنده بماند.
هنوز هم سختی ها هستند. هنوز هم درد پنجه بر استخوان می کشد. هنوز هم آه از نهاد بر می آورد سنگینی این روزهای زندگی.
اما خوشا به غیرت مردان و زنانی که نه شعار دادند و کسی صدایشان را شنید، نه سیاست ورزیدند و نه خلف وعده، نه دروغ گفتند و نه تزویر کردند، عرق ریختند و کوشیدند و ساختند.
روز جهانی کارگر را از صمیم قلب بر همه زحمتکشان و غیور مردان و دلیر زنان صنعت کشور تبریک می گویم.
حسن نوایی

–

–

–