القایی ها بر مبنای قراضه طراحی شده اند/ یاد بگیریم سایر بخش ها را وارد مشکل نکنیم

وی افزود: این صحبت نباید به این معنی و مفهوم تلقی شود که نسبت درآمد به هزینه شرکت های سنگ آهنی خیلی بالا است یا از سودآوری بالایی برخوردارند.

*با این رویکرد، همه به مشکل برمی خورند

عسگرزاده ضمن تاکید این نکته که اساسا این شیوه مقایسه منطقی نیست اظهار کرد: تا زمانی که یاد نگیریم به جای حل مساله خودمان مرتبا به بقیه مجموعه های تولیدکننده، چه هم صنف خودمان و چه سایر بخش ها انتقاد غیر منطقی کرده و آنها را نیز به مشکلات وارد کنیم مسایل نه تنها حل نمی شود بلکه شرایط کشور نیز به سمت توسعه و اصلاح پیش نخواهد رفت.

وی تاکید کرد: باید یاد بگیریم مسائل را با مذاکره حل کنیم نه اینکه دیگران را نیز به سمت مشکلات هدایت کرده و از مشکل دار شدن آنها خوشحال شویم. این نوع صحبت کردن و بیان مشکلات با این لحن نه تنها چالش را رفع نمی کند بلکه باعث مشکل دار شدن سایر واحدها نیز خواهد شد.

به گفته عسگرزاده اگر تولیدکنندگان کوره های القایی الان مشکل دارند باید مسایل را مطرح و از دولت درخواست کنند تا چرخ اقتصادی این واحدها نیز بچرخد. اگر انتظار داشته باشیم که چون شرکت های القایی به مشکل خورده اند سایر شرکت ها در بخش های دیگر تولید نیز مشکل دار شوند رویکرد منطقی نخواهد بود.

*بنا نبود القایی ها از آهن اسفنجی استفاده کنند

وی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: مباحثی مانند عرضه در بورس یا مسائل مرتبط با بالادست زنجیره هیچ ربطی به کوره های القایی ندارد. مشکل اصلی کوره های القایی، کمبود قراضه در وهله اول و آهن اسفنجی در وهله بعدی است و دولت باید تمهیداتی بیندیشد تا مشکل این واحدها نیز حل شود. اما این واقعیت را نباید فراموش کنیم که کسی در کشور برای تامین آهن اسفنجی کوره های القایی برنامه ریزی نکرده بود یعنی اصلا قرار نبود این واحدها در کوره های خود آهن اسفنجی شارژ کنند.

*طراحی القایی بر مبنای قراضه

دبیر انجمن سنگ آهن ادامه داد: کوره های القایی بر مبنای قراضه طراحی شده اند و تمامی این کوره ها در ابتدای دریافت جواز تاسیس متعهد شده اند که اعلام کنند قراضه خود را قرار است از چه محلی تامین کنند. درست است که اکنون این واحدها به مشکل خورده اند و باید کمک کرد مشکلشان حل شود اما این باعث نمی شود فرضیات اولیه که سرمایه گذار آن را پذیرفته را نادیده بگیرد.

وی تاکید کرد: دولت همواره اعلام کرده که برنامه ریزی صنعت فولاد کشور را بر مبنای تامین آهن اسفنجی واحدهای بزرگ کوره قوس الکتریکی انجام داده است و لذا ظرفیت مازادی وجود ندارد.

*این اعتراض ها به دخالت دولت در بازار منتهى مى شود

عسگرزاده راهکار حل مشکل این واحدها را گفت و گو بر مبنای حل مساله و نه متهم کردن سایر حلقه های زنجیره عنوان کرد و گفت: انتقاد غیر منطقی نه تنها مساله را حل نمی کند بلکه مشکلات را بیشتر می کند چراکه در نهایت دولت را به نقطه ای می رساند که دخالت کند و درنتیجه برخی شرکت ها به حاشیه کشیده می شوند. دولت جواب این موضوع را دارد و از قدیم برای آن فکر کرده است چون حتی یک واحد القایی در کشور وجود ندارد که درخصوص موضوع تامین خوراک اولیه و تامین قراضه با آن مذاکرده یا شرط نشده باشد.

*راهکار چیست؟

وی یادآور شد: ازجمله راهکارهای حل مشکل این واحدها از سوی دولت آزاد شدن صادرات شمش آنها است که تصمیم خوبی محسوب می شود. نکته دیگر اینکه باید شرایط قراضه در کشور مدیریت شود و دولت فکری برای واردات قراضه کند و به گونه ای تعادل قراضه در کشور را بهم بریزد و عرضه را بیشتر از تقاضا کند که این مسئله باعث افت قیمت شده و قاعدتا مسائل اقتصادی بر مجموعه های فولادی کوچک مقیاس حل و فصل خواهد شد.

دبیر انجمن سنگ آهن تصریح کرد: نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که باید فکر چاره برای حل مسئله را قبل از اینکه به نقطه بروز مشکل و بحران برسد داشته باشیم. یعنی اگر به حل مسئله واحدهای القایی در سال 1397 یا 1398 پرداخته می شد اکنون به این نقطه نمی رسیدیم و واحدها به لحاظ اقتصادی به مشکل نمی خوردند.

وی گفت: هرچه سنگ آهن، کنسانتره و گندله به قیمت واقعی نزدیک شود قیمت تمام شده واحدهای بزرگ منطقی تر می شود و بنابراین امکان اینکه مجموعه های کوچکی که از قراضه و اسفنجی استفاده می کنند از مدار تولید حذف شوند کمتر می شود. اما فروش این محصولات با قیمت های پایین و دستوری با توجه به موضوع صرفه به مقیاس، قدرت رقابت واحدهای کوچک را در مقابل واحدهای بزرگ که کل زنجیره را در اختیار داشته و قیمت تمام شده پایین تری دارند، کم می کند.

*توسعه با عدالت و توازن در کل زنجیره

عسگرزاده در بخش پایانی صحبت های خود گفت: اگر می خواهیم زنجیره به درستی و بدون بروز مشکل به فعالیت خود ادامه دهد باید راهی پیدا کرد که عدالت به زنجیره برگردد. مشخصا در ابتدای زنجیره باید وضعیت به نقطه ای برسد که ارزش سرمایه گذاری در این حوزه وجود داشته باشد و در انتها و در محصولات باید ارزش افزوده واقعا تولید شود و در هر مرحله شاهد ایجاد ارزش افزوده بالاتر باشیم. دراین شرایط زنجیره خودبه خود به خوبی کار خواهد کرد و اختلاف قیمت فاحش میان واحدهای بزرگ و کوچک وجود نخواهد داشت.

منبع: اقتصادآنلاین

–

–

–

–

–