در نشست تخصصی با نمایندگان صنعت و شرکت فولاد مبارکه مطرح شد؛
آمایش سرزمین و اشتغال پایدار حلقه مفقوده حوضه آبریز زایندهرود
عضو هیأتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان گفت: آمایش سرزمین و اشتغال پایدار حلقه مفقوده حوضه آبریز زایندهرود است.
به گزارش پایگاه خبری معدننامه، نشست تخصصی «احیای زایندهرود، راهکارها و چالشها» توسط کنسرسیوم مراکز علمی-پژوهشی استان اصفهان در حوزه محیط زیست با حضور معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، معاون بهرهبرداری اداره کل آب و فاضلاب استان اصفهان، مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان، نمایندگان صنعت و شرکت فولاد مبارکه برگزار شد.
مسعود نصری عضو هیأتعلمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) در این نشست، خشکسالی را یکی از موانع اصلی آمایش سرزمین و اشتغال پایدار دانست و اظهار کرد: راهکارهای حل این بحران، ایجاد شهرکهای کشاورزی، تصفیه پساب، استحصال آب باران و بومیسازی قوانین است.
وی با بیان این که روزگاری آب موجب پدیدار شدن فرهنگ و تمدن بود اما امروز برای مصرف آب نیاز به فرهنگ مصرف داریم، خاطرنشان کرد: آمایش سرزمین یک اصطلاح گنگ است و عملیات اجرایی آن در همه مناطق موجود نیست زیرا برخی مناطق بر اساس صنعت و کشاورزی پیشرفت کردهاند؛ همچنین قوانین دائمی و مرتبط با محیط زیست در مجلس زیاد بوده اما یکی از آنها قابلیت اجرا ندارد و هیچ سند اجرایی برای آن تدوین نشده است.
این استاد دانشگاه با بیان این که ما باید فرهنگ و الگوی زندگی را تغییر دهیم، ابراز داشت: اصلاح صنایع آب بر تنها یک شعار بوده و بسیاری از صنایع در مناطق کویری کشور قرار گرفته است؛ ضمن این که تصفیه پساب و استفاده مجدد از آن نیز هزینهبر است، از این رو بهتر است از همین پساب در محل مخصوص خودش استفاده شود.
وی با اشاره به این که گذشتگان ما با دانش بومی از منابع آب باران استفاده میکردند اما در مسائلی که در زمینه استحصال آب باران و استفاده از آبهای سطحی است، مستاصلیم، گفت: باید با استفاده از سلولهای خورشیدی و انرژی تجدیدپذیر معیشت مردم را تأمین کنیم و راههای کسب درآمد باید تغییر کند و به روز شود.
نصری تأکید کرد: ایران در میان ۳۶ کشور اصلی مواجه با بحران شدید منابع آب است؛ روزگاری تمدنها نیازمند آب بودند و امروزه مصرف آب نیازمند فرهنگ و تمدن است.
وی خواستار توسعه فضایی متعادل و متوازن سرزمین با رعایت توان اکولوژیک شد و تصریح کرد: حفظ وحدت و یکپارچگی سرزمین، بهرهوری بهینه از سرزمین متناسب با ظرفیتهای فضایی و موقعیت مکانی همچون هاب ارتباطی و اقتصادی و توجه ویژه به قلمروهای خاص سرزمینی مسائلی هستند که باید در آمایش سرزمین توجیه شوند.
–
–
–
–
–