یادداشتی از محمد رضا ابراهیمی، مدیرمسئول پایگاه خبری معدننامه؛
زنجیره فولاد در آستانه فروپاشی
سالهاست موضوع عدم توجه به اکتشافات، در چالشهای اصلی معدنکاران شنیده می شود؛ البته با نگاه عمیق به این موضوع به این نتیجه می رسیم که این چالش و مشکلات عدیده ی دیگر، ریشه در عدم توازن در زنجیره فولاد دارد.
متاسفانه هر تصمیمی برای تسهیل یک حلقه بدون توجه به حلقه های دیگر، این عارضه ها را ایجاد کرده است.
نبود تعادل در صنعت فولاد کشور درعین پیچیدگی، بدیهی و قابل حل است. برای مدیریت بازار این حوزه باید از یک رویکرد مشخص پیروی کرد یا مدیریت بر پایه کنترل زنجیره و یا هدایت زنجیره به سمت بازار آزاد.
اینکه برخی حلقه ها مشمول کنترل و قیمت دستوری باشند و برخی دیگر با قیمتهای جهانی و یا بازار آزاد قیمت گذاری شوند، جذابیت سرمایه گذاری و ادامه فعالیت در بخش کنترلی را کم کرده و مسیر سرمایه را به بخشی دیگر هدایت می کند، فشارها به بخش معدن نتیجه ای جز مشکل کمبود مواد اولیه برای فولادی ها نداشته است که البته این فشارها در بخشهای ابتدایی زنجیره به اشکال متعدد قابل رویت است.
نمونه اخیر آن در خواسته های نمایندگان واحدهای القایی مشهود است که تولیدکنندگان آهن اسفنجی را با مشکل مواجه خواهد کرد. لازم به ذکر است که آهن اسفنجی اصلا مواد اولیه مورد نیاز آن ها نیست و براساس تعهد بسیاری از این واحدها در زمان دریافت پروانه بهره برداری، آن ها ملزم به تامین قراضه بوده اند اما اکنون شاهد هستیم واحدهای القایی تلاش در پایین نگه داشتن قیمت آهن اسفنجی دارند. این در شرایطی است که تولید شرکت های تولیدکننده آهن اسفنجی تنها پاسخگوی واحدهای کوره قوس الکتریکی است و اصلا الزامی برای تامین نیاز واحدهای القایی نداشته اند و اکنون گلایه برای قیمت پایین تامین آهن اسفنجی برای القایی ها جای تعجب دارد.
هر گونه دخالت دولت در تنظیم بازار و قیمتگذاری دستوری برای زنجیره در هر بخشی، کار اشتباهی است. دخالت کردن در قیمتگذاری آهن اسفنجی نیز میتواند مشکلات متعددی را برای زنجیره تولید فولاد ایجاد کند. تولیدکنندگان آهن اسفنجی که نیازمند مصرف برق بالایی هستند از یک سو با چالش قطع برق مواجه بوده و اکنون زمزمه های کاهش یارانه برق و گاز را دارند و از سوی دیگر ملزم به عرضه با قیمتهای دستوری هستند. این فشارهای دو سویه نتیجه ای جز کاهش سود و در نهایت عدم صرفه اقتصادی تولید برای این حوزه ندارد که منجر به تعطیلی آنها می شود که در بلندمدت فولادی ها را هم دامن گیر خواهد کرد. راهکار پیشنهادی برای استمرار فعالیت واحدهای القایی این است که مسیری برای تامین قراضه و مواد اولیه خود از خارج کشور بیایند و بار دیگر به مدار آهن قراضه برای تداوم تولید بازگردند.
.
.
.
.
.
.
.