تولید ناخالص داخلی اسمی را با تولید ناخالص داخلی واقعی اشتباه نگیریم/ بازار مصرف درگیر رکود
شیوا نیک وظیفه- موضوعی که به عنوان خبر خوشبینانه مطرح شده بود و با استناد به آمارهای جدید صندوق بین‌المللی پول، ایران را بزرگترین اقتصاد منطقه خوانده بود، اشاره به چند نکته مهم را از قلم انداخته که صندوق بین‌المللی پول در آمارهای جدید خود به وضوح اعلام کرده رقم یک تریلیون و ۶۰ میلیارد […]
شیوا نیک وظیفه- موضوعی که به عنوان خبر خوشبینانه مطرح شده بود و با استناد به آمارهای جدید صندوق بین‌المللی پول، ایران را بزرگترین اقتصاد منطقه خوانده بود، اشاره به چند نکته مهم را از قلم انداخته که صندوق بین‌المللی پول در آمارهای جدید خود به وضوح اعلام کرده رقم یک تریلیون و ۶۰ میلیارد دلاری که برای تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۲۱ برآورد کرده، براساس «قیمتهای جاری» و «نرخ رسمی دلار» محاسبه شده است و نشانگر تولید ناخالص داخلی اسمی ایران است، نه واقعی. با یک محاسبه متوجه می شویم که اگر تولید ناخالص داخلی اسمی ایران را بر اساس دلار ۴۲۰۰ تومانی محاسبه کنیم، بزرگتر از اقتصاد ترکیه و عربستان می‌شود، اما اگر بر اساس نرخ آزاد دلار محاسبه کنیم معادل یک سوم اقتصاد ترکیه یا عربستان است. به همین خاطر این اخبار به معنای بهبود شاخص های کلان اقتصادی کشور نیست چراکه بهبود شاخص های اقتصادی به توازن درآمد و هزینه کشور و سیاست‌های کلان پولی و مالی کشور برمی گردد. تولید ناخالص داخلی صرفا حجم تولید کالا و خدمات را در داخل کشور مشخص می کند که البته این حجم از تولید نشان می‌دهد اقتصاد ایران بدون تحریم قابلیت رشد خوبی را می تواند داشته باشد که البته حوزه معدن و صنایع معدنی عملکرد و قابلیت خوبی در این اعداد و ارقام از خود نشان داده است اما مورد کم لطفی مسئولین هم قرار گرفته و با روالی بسیار کنترلی مواجه است کمااینکه رکود بازار فولاد نشات گرفته از کنترلها و قیمتهای دستوری در این حوزه است اما هرسال با ورود به ژانویه و بعد از آن با ورود به فوریه و سال نو چینی، بازارهای خارجی کامودیتی و فولاد یک نوسان مثبت دارد و امیدواریم بازار داخل را هم تحت تاثیر مثبتی قرار دهد البته به شرطی که مذاکرات وارد دور نهم نشود و بازارها مجددا انتظار را ترجیح ندهند. فعلا که تولیدکنندگان شمش با قیمت فعلی آهن اسفنجی در زیان تولید هستند و بسیاری از واحدهای کوچک تعطیل و نیمه تعطیل شده اند و واحدهای بزرگتر به امید بهبود اوضاع و سربه سر شدن هزینه تولید و قیمت بازار همچنان مقاومت می کنند، نوردکاران نیز با توجه به رکود سنگین بازار، هر چند زیان نمی کنند اما به علت کاهش حجم تولید به واسطه هزینه ها تحت فشار هستند.
بازار مصرف هم با رکود مصرف ناشی از رکود ساختمان و قیمت پایین برای فروش سریعتر و رقابت منفی، فروش فولاد به شرکت‌های تامین کننده و غیر فولادی مواجه است و به جز تولیدکنندگان بزرگ دولتی شمش و مقاطع که دارای زنجیره کامل تامین هستند بقیه حلقه های بازار از وضعیت فعلی خود رضایت چندانی ندارند.
.
.
.
.
.
.
