باید انگیزه ها را تشدید نمود؛ کادر درمان در خوزستان دارند می بُرند!

غلامرضا فروغی‌نیا مدیر روابط عمومی فولاد خورستان؛ علیرغم وجود واکسن‌های دوگانه و بالا رفتن ضریب همکاری اجتماعی در موارد ایمنی و بهداشت با این وصف، وزن بیشتر تلاش های لازم بر عهده کارکنان و کادر درمان مراکز بهداشتی و اساتید دانشگاه‌های علوم پزشکی و مدیران مربوطه می باشد.
این حضور مستمر و پیگیر و مداوم آن هم بر روی عده‌ای معدود در برابر یک موج ناخواسته جهانی، همه زندگی شخصی و خانوادگی آنها را ظرف دو سال گذشته بیش از اقشار دیگر اجتماعی تحت تاثیر قرار داده است.
به گونه ای که بخش ضریب این ریسک عموما در رفتار های شخصی آنها کاملا تاثیر گذار شده و حتی موجب تلفات ناخواسته صنفی هم شده اند.
این یک واقعیت تلخ است که از روز اول هم وقتی که ویروس کرونا شناخته شد، همه نگاه ها به سمت و سوی کادر درمان و بهداشت بود که اولاً به سوالات آنها پاسخ دهند و ثانیاً راه حل های اساسی در برابر هجوم ویرانگر این بیماری ناشناخته را حتماً بایستی همین کادر بهداشتی و درمانی موجود پاسخگو باشند.
در حالی که آنها هم مثل بسیاری از ماها در برابر بخشی از این واقعیت غافلگیر شده بودند اما تنها قشری که از این واقعه به اجبار و با شجاعت و گشاد روحی با مردم و جامع برخورد نمودند و صحنه را خالی ننمودند ،کادر بهداشتی بودند.

حالا آن ها خسته اند!
اگر قرار است که این عده معدود هم از گردونه فعالیت خارج شوند، مطمئن باشید آمار روزی ۶۰۰ و یا ۷۰۰ نفرتلفات در کشور ما به آماری فاجعه انگیزتر ،دچار خواهد شد.
نگارنده ظرف دو هفته گذشته که با این بیماری عملاً دست و دست و پنجه نرم کرده بنابراین خود از نزدیک مشکلات این قشر شریف درمانی و بهداشتی را در بیمارستان رازی و بیمارستان امام ،می بیند.بسیاری از داشتن حداقل هزینه درمان مستاصل هستند در شرایطی که کرونا دارند و نمی شود آنها را رها نمود. تراکم جمعیت مراجعه با نسبت جمعیت کار همسان نیست . زمان شیفت هم بسیار طولانی و امکان کمترین تمدید اعصاب وجود ندارد.
در حال حاضر کادر درمان با وجود خطراتی به مراتب بالاتر از ضریب استاندارد وقتی در برابرشان مردم مظلوم روستاها و شهرها و اقشار مختلفی که در دور افتاده ترین استان خوزستان و اهواز می آیند، مواجه می شوند ، آنها را با رویی گشاده پذیرفته و هرچه در طبقه اختلاس دارند به این افراد که آسیب پذیرترین، هستند، نثار می کنند!
هر چند که در این میان مناقشاتی نیز میان آنها صورت می‌گیرد اما بایستی به این مسئله مهم توجه نمود که این کادر درمان خسته و به روزمرگی افتاده تا کی می توانند به آستانه تحمل خویش نزدیک شوند ؟
حتی در متون دینی ما نیز از اندازه و ظرف آدمیان ذکر به میان آمده است و این مسئله به مراتب خود را در شهر اهواز به عنوان مرکز استان خوزستان و در بیمارستانهای اصلی مواجه با بیماری کرونا به ویژه« بیمارستان رازی» خود را به منصه ظهور خواهد رساند .لذا مردم و مسئولان و نخبگان جامعه قبل از وقوع «دلسردی تحمیلی شغلی و سازمانی» به سراغ این افراد پرتلاش بروند و به آنها انگیزه بدهند .
در عین حال مسئولان محلی و مسئولان بالاتر در سطح استان و کشور بایستی آنها را فراموش ننمایند زیرا که آنها پیاده نظام پزشکی می باشند و هنوز هم در حال حاضر با تجربه ترین افراد در مواجهه با انواع شگردهای کرونایی هستندکه با انواع تاکتیک های جهش یافته روبرو هستند اما ایستاده و به خاطر مردم و خدمت به آنها از حادثه نگریخته و مانده اند و به آنها خدمت نموده اند.
پس ما نباید آنها را از یاد ببریم و به بهانه های گوناگون کادر درمان را به بالای سکوی دیده شدن فرهنگی و اجتماعی و معیشتی صعود دهیم.
باید به مواجب و دستمزد – موقعیت های شغلی – ارتقای مدیریتی و…جبران پایه پولی در برابر تورم داخلی ایران ،توجه نمود.

–

–

–