احیای معادن کوچک مقیاس در اغما
با توجه به اینکه از مجموع معادن کل کشور 98.3 درصد کوچک مقیاس هستند و نه تنها اجرای طرح احیا و فعال سازی معادن کوچک و متوسط که از سال 98 با هدف برپایی نهضت فرآوری و بهره وری آغاز شده همچنان مغفول مانده است بلکه به اعتعقاد برخی کارشناسان سیاست های خرد و کلان و بخشنامه های صادر شده نیز با سرکار آمدن دولت سیزدهم به ضرر این معادن تمام شده است.
به گزارش پایگاه خبری معدن نامه ، از سال 98 که سازمان ها و نهادهایی همچون وزارت صنعت ،معدن و تجارت، ایمیدرو با مشارکت شرکت های بزرگ معدن و صنایع معدنی، تشکل های بخش خصوصی از جمله خانه معدن ایران و انجمن سنگ آهن دست به دست هم دادند تا این واحدهای ورشکسته را نجات دهند اما همچنان این طرح با موفقیت چشمگیری روبرو نشده است.
به گفته ی مدیر اجرایی احیای معادن کوچک مقیاس ، قرار است ، تا پایان سال جاری، احیای معادن راکد نسبت به سال‌های گذشته به دو تا سه برابر افزایش داده شود چراکه فعال‌سازی معادن کوچک مقیاس و راکد، علاوه بر اشتغال‌زایی مناسب، ارزش افزوده قابل توجهی نیز برای معادن و منطقه ایجاد خواهد کرد.
در این رابطه مهرداد اکبریان رئیس انجمن سنگ‌آهن ایران در ادامه اظهار داشت : در بحث احیای معادن کوچک مقیاس اگر فعالیت مثبتی از سوی شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران و شورای احیای کوچک مقیاس و متوسط شده باشد قطعا کفایت کافی نبوده و بنیانگذاران و ایده گران این طرح توفقی نیافته اند
وی افزود: بر این اساس حتی سیاست های خرد و کلان و بخشنامه های صادر شده بعد از طرح احیا بنگاه های کوچک مقیاس خصوصا با سرکار آمدن دولت سیزدهم به ضرر این معادن تمام شد.
به گفته ی اکبریان در این راستا نیاز به یک متولی برای حمایت از طرح احیای معادن کوچک مقیاس احساس می شود تا به شکل فراکسیون تعامل بخش خصوصی و دولت رادر راستای این معادن داشته باشد.
وی افزود:این نکته بسیار مهم را نباید فراموش کرد که برخی مشکلات تنها مختص معادن کوچک است و معادن بزرگ به هیچ عنوان با این مشکلات روبرو نخواهند بود اما تا به امروز برای شناسایی و رفع آن اقدامی انجام نشده است.
در پایان ذکر این نکته ضروریست که از نگاه برخي كارشناسان دیگر نیز چالش‌هاي سرمايه‌گذاري در حوزه معدن به سياست‌هاي حاكم و محدوديت‌هاي مقررات برمي‌گردد. به باور اين كارشناسان، اغلب سرمايهگذاران پس از اكتشاف و در هنگام دريافت پروانه بهره‌‌‌‌‌‌برداري با سد محكم سازمان‌هاي تصميم‌گير روبرو مي‌شوند و چند سال كار و سرمايه و تلاش‌‌‌‌‌‌شان به همين راحتي به هدر مي‌رود، به همين دليل تمايل سرمايهگذاران براي افزايش سرمايه‌گذاري يا ادامه فعاليت‌شان به‌شدت كاهش مي‌يابد.
.
.
.
.
